Jeszcze nie tak dawno temu ciekawskie dziecko, które chciało poznać zasadę działania zabawki, czy urządzenia po prostu rozkręcało je. Naturalna forma zaspokajania ciekawości. Któż z nas tego w dzieciństwie nie zrobił? Czy da się dziś w prosty sposób wyjaśnić zasadę działania nowoczesnych urządzeń? Zjawisk?

Wyrastamy kulturowo z rzemiosła, gdy ono zaniknie, pozbawimy się własnej tożsamości. Czy tempo obecnego rozwoju gospodarczego może mieć coś wspólnego z podobnym rozwojem w XIX wieku? Podroż śladami tradycji dziedzictwa nie tylko naszego kraju ale i Europy może stać się ciekawą inspiracją do myślenia o naszym pochodzeniu i tradycjach, mogących stać się punktem odniesienia do naszej przyszłości.

Najwięksi myśliciele do dziś spierają się, na ile naszym życiem rządzi przypadek, splot okoliczności a na ile możemy stać się sami kowalem własnego losu. Sprawczość versus przeznaczenie, to odwieczny dylemat współczesnego człowieka. Czy sięgając w otchłań historii możemy poszukiwać inspiracji dla kreowania naszej własnej przyszłości i poszukiwania odpowiedzi na najbardziej fundamentalne pytania?

Dzielenie się z innymi nie jest łatwe, a na pewno mówienie o tym. Sukcesowi biznesowemu towarzyszy często klimat dwuznaczności, podejrzeń, ale ludzie majętni mogliby odegrać istotną rolę w budowaniu kultury filantropii, rozumianej nie tyle jako wspieranie biednych, ile działanie na rzecz dobra wspólnego.

W czarownych wnętrzach ludwisarskiej pracowni Felczynskich - najstarszej firmie rodzinnej jaką znam, powstało szczególne dla mnie dzieło sztuki. Dzwon Sebastian mu na imię. Symbol łączności nieba i ziemi, ducha z materią, otrzymujący życie przez magiczny dotyk wyjątkowych dłoni. Vivos voco, mortuos plango, fulgura flango!*.

Wieczór niecodzienności. Nieoczywiste miejsce, ściana z surowej dawno temu wypalanej cegły, szorstka w dotyku, przywołująca w myślach obrazy stojących kilkadziesiąt lat temu w tym miejscu pieców odlewniczych. Sam budynek schowany wstydliwie od ulicy, w drugim rzędzie, jakby specjalnie ukryty przed wzrokiem przechodniów. Wystaje tylko komin. Stojący w rogu żeliwny piec, skrzące się języki ognia, wypełniające przestrzeń uwodzicielskim ciepłem, niewiele więcej, ale dla mnie wystarczająco, aby tak sobie wyobrazić intymną przestrzeń z charakterem.

Warszawską Pragę można zwiedzać na wiele sposobów, fizycznie - spacerując urokliwymi uliczkami, samodzielnie, bądź z przyjaciółmi zwiedzać kolejne bramy i zaułki. Można zatapiać się w opowieściach innych, zaczytywać w historiach i oczami wyobraźni wodzić po miejscach, które autor chciałby nam najbardziej pokazać. Czy można mieć i to i to?

Rzemiosło, szczególnie to tradycyjne, wielopokoleniowe staje obecnie przed wyjątkowymi wyzwaniami. Jednym z nich jest zmiana pokoleniowa, rzemieślnicy jednogłośnie komunikują, że nie mają komu przekazać warsztatu pracy, młodzież woli kończyć studia, zawód rzemieślnika wydaje się nie dość atrakcyjny. Sytuacji nie pomaga również obecny stan szkolnictwa zawodowego i specyfika młodego pokolenia. Czy rzemiosło tradycyjne skazane jest na wymarcie?

Z jednej strony w Polsce cieszymy się, że powstaje sporo organizacji pozarządowych (stowarzyszenia i fundacje), co może być traktowane, jako jeden ze wskaźników rosnącego kapitału społecznego. Z drugiej, jak się spojrzy głębiej, to jest to paradoksalnie ciągły podział wynikający jednak z niskiego zaufania społecznego. Każdy chce być trochę po sarmacku Panem na swoim podwórku i nie wpuszcza na nie nikogo, budując wysoki płot. Czy rzeczywiście łatwiej nam żyć w czasach pokoju?